Rehabilitacja

Światłolecznictwo to przede wszystkim rozgrzewające działanie promieniowania podczerwonego. Działanie i wskazania są takie jak przy ciepłolecznictwie. Czasem stosuje się też promieniowanie nadfioletowe. W weterynarii trudno o pozytywne efekty, gdyż warunek stanowi nieowłosiona skóra pacjenta. Może być jednak stosowane w przypadku trudno gojących się ran, chorób skóry, krzywicy lub ryzyka jej wystąpienia.

Sonoterapia, czyli wykorzystanie fal dźwiękowych. Głównie wykorzystuje się ultradźwięki (ultrasonoterapia), czyli drgania o częstotliwości przekraczającej słyszalność ucha ludzkiego, to jest powyżej 17 000Hz. Skuteczność takiej terapii udowodniono między innymi w przypadku artrozy, chondromalacji rzepki, stanów zapalnych tkanek miękkich, szczególnie przebiegających ze zwapnieniami. Dobre rezultaty daje także przy bólach neurologicznych takich jak rwa kulszowa, bólach kręgosłupa oraz przy skręceniach z uszkodzeniem więzadeł. Przeciwwskazaniem jest jednak obecność jakichkolwiek elementów metalowych, takich jak gwoździe czy implanty.

Inną metodą wykorzystującą fale dźwiękowe jest ESWT (extracorporeal shock wave therapy) Są to bardzo krótkie fale akustyczne, o małej częstotliwości emitowane pod bardzo dużym ciśnieniem. Początkowo miały zastosowanie jedynie w medycynie ludzkiej do niszczenia kamieni nerkowych. Później zaczęto stosować je u koni sportowych ze względu na szybki i długotrwały efekt przeciwbólowy.

Magnetoterapia to wykorzystanie terapeutycznego działania pola magnetycznego. Ma ono tę właściwość, że przenika przez wszystkie struktury ustroju równomiernie a ponieważ nie powoduje rozgrzania tkanek, elementy metalowe takie jak implanty nie stanowią przeciwwskazania.

Magnetoterapia działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwobrzękowo ale największym jej atutem jest przyspieszenia zrostu kostnego. Po wysiłku fizycznym przywraca parametry życiowe do normy, działa relaksacyjnie i pobudza angiogenezę.

Program fizjoterapii jakiemu zostanie poddany pacjent oraz skuteczność zabiegów zależne są od wielu warunków. Przy planowaniu zabiegów najważniejszym czynnikiem jest tolerancja pacjenta na konkretne techniki (niektóre zwierzęta słyszą ultradźwięki, boją się wody albo są zbyt wrażliwe na bodźce dotykowe) Częstotliwość sesji terapeutycznych i ich systematyczność mają ogromne znaczenie dla powodzenia terapii. Nieocenione jest też zaangażowanie właściciela.

Danka Grabczan
www.poli-anka.portalweterynaryjny.pl

Bibliografia: 

1. Darryl L. Millis, David Levine, Robert Taylor, Rehabilitacja psów, Elsevier Urban & Partner 2007.
2. Sarah Riviere, Serge Sawaya, Rehabilitacja funkcjonalna psa i kota, Point veterinaire 2006.
3. Catherine M. McGowan, Lesley Goff, Narelle Stubbs, Animal Physioterapy - Assessment, Treatment and Rehabilitation of Animals, Blackwell Publishing 2007.