Rehabilitacja

 Podstawowe techniki kinezyterapii to ćwiczenia bierne, ćwiczenia czynne oraz rozciąganie.

Ćwiczenie bierne inaczej, pasywne, jak sama nazwa wskazuje nie wymagają od pacjenta zaangażowania ruchowego. To terapeuta wykonuje pracę prowadząc ruch w stawach. Ma to na celu obniżenie ryzyka powstania ograniczeń ruchowych w stawach w okresie pooperacyjnym oraz u zwierząt sparaliżowanych i z niedowładami.

Ćwiczenia aktywne odbywają się przy czynnym udziale zwierzęcia. Do ich wykonania wykorzystuje się rozmaite przyrządy, takie jak piłki rehabilitacyjne, poduszki sensoryczne, pochylnie, bieżnie, wanny. Celem takich ćwiczeń jest wzrost siły mięśniowej, poprawa wydolności i wytrzymałości, koordynacji oraz ogólnej kondycji.

Rozciąganie, inaczej stretching, to podobnie jak ćwiczenia bierne technika pasywna. Wykonywana jest również rękami terapeuty ale w odróżnieniu od niej oddziałuje na mięśnie a nie stawy. Zapobiega przykurczom bądź je likwiduje.
 Bardzo przyjazne dla regenerującego się aparatu ruchu jest środowisko wodne. Powstała odrębna dziedzina nazwana hydroterapią specjalizująca się w metodach ćwiczeń w wodzie.

Fizykoterapia

W skład fizykoterapii wchodzi kilka działów, które wykorzystują występujące w przyrodzie naturalne czynniki fizyczne.

Elektroterapia w medycynie weterynaryjnej wykorzystuje głównie dwie metody: TENS, czyli stymulacje nerwową oraz EMS stymulację mięśniową.
Głównym działaniem TENS jest efekt przeciwbólowy osiągany za pośrednictwem tak zwanego mechanizmu bramki kontrolnej. Zachodzi on dzięki temu, że wszystkie informacje o bodźcach docierające do mózgu korzystają z tej samej drogi. Jeżeli więc będziemy generować odpowiednie, dodatkowe impulsy, informacja o bólu będzie odbierana przez mózg dużo rzadziej. Ponadto podczas stosowania TENS wydzielane są przez organizm endorfiny i enkefaliny, hormony o działaniu przeciwbólowym. TENS może być stosowany w przypadku bólu każdego pochodzenia i w różnych typach bólu, od podostrego do przewlekłego.