Rozród i położnictwo

Ropomacicze u suk

Objawy i rozpoznawanie

Najbardziej charakterystycznym objawem ropomacicza jest ropny wypływ z pochwy. Niestety, co często się zdarza, objaw ten nie występuje przy całkowicie zamkniętej szyjce macicy.
Pozostałe objawy to:

wielomocz i wzmożone pragnienie
wymioty
apatia
powiększony brzuch
brak apetytu
osłabienie kończyn miednicznych

Oprócz badania klinicznego w celu rozpoznania stosuje się badania dodatkowe. Spośród badań obrazowych najbardziej przydatna jest ultrasonografia.

USG, poza potwierdzeniem choroby, pozwala również lekarzowi ocenić ścianę macicy oraz jej zawartość, co ma wpływ na wybór metody leczenia i rokowanie. Konieczne jest również badanie krwi (morfologia i biochemia), umożliwiające ocenę zaawansowania stanu zapalnego oraz stopień uszkodzenia innych narządów.

Leczenie

Jedyną metodą gwarantującą wyleczenie jest ovariohysterectomia - operacyjne usunięcie macicy i jajników. Metody zachowawcze są jedynie alternatywą dla postępowania chirurgicznego, jednakże wiążą się z dużym ryzykiem dla zdrowia i życia suki, a uzyskana farmakologicznie remisja choroby trwa klika lat i często kończy się usunięciem macicy.

Przed zabiegiem chirurgicznym lekarz weterynarii ma za zadanie ocenić stan ogólny zwierzęcia. Na podstawie badania klinicznego i wyników badań dodatkowych ustala się leczenie, będące konieczne, w celu ustabilizowania stanu suki jeszcze przed operacją. Jeśli pozwala na to czas, właściwa terapia - podawanie płynów dożylnie, antybiotyków, leków hormonalnych, ma szansę zmniejszyć ryzyko znieczulenia ogólnego oraz stopień powikłań, wynikających z uszkodzenia narządów wewnętrznych oraz samego zabiegu. Często zachodzi potrzeba kontynuowania tego leczenia i wykonywania badań kontrolnych po operacji.

W przypadku kiedy mamy do czynienia z młodą suką (poniżej 7 roku życia) o dużej wartości hodowlanej i w dobrym stanie ogólnym, można podjąć terapię zachowawczą. Trzeba mieć jednak świadomość, że leczenie farmakologiczne daje jedynie możliwość zaleczenia choroby, trwającego do kilku lat i uzyskania w tym czasie potomstwa. W celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby powinniśmy się zdecydować na pokrycie suki podczas następnej cieczki. Przed decyzją o leczeniu zachowawczym należy bardzo dokładnie ocenić stan kliniczny suki oraz wykonać badania krwi, moczu i USG, co warunkuje dalsze postępowanie.
Zależnie od fazy cyklu jajnikowego, czyli od czasu jaki upłynął od ostatniej cieczki stosuje się odpowiedni schemat leczenia. Odpowiednią terapię hormonalną prowadzi się najczęściej przez kilka dni (7-9). Po jej zakończeniu także konieczne są badania kontrolne (krew, USG, wymaz cytologiczny z pochwy).