Endokrynologia

Cukrzyca to choroba związana z zaburzeniami gospodarki białkowej, tłuszczowej i węglowodanowej. W jej przebiegu dochodzi do niedoboru insuliny (hormonu wytwarzanego przez komórki β trzustki), co prowadzi do wzrostu stężenia glukozy we krwi. Chorują głównie psy w średnim wieku i starsze, częściej suki.

 U psów wyróżnić można 3 typy cukrzycy:

1. Insulinozależna - brak insuliny (w wyniku destrukcji komórek β trzustki). Przyczyny nie są do końca znane i mogą to być m.in. zaburzenia funkcji trzustki, choroby dziedziczne u niektórych ras psów, np. u owczarków węgierskich, rottweilerów.
2. Insulinoniezależna - występuje zwykle u zwierząt otyłych. Ten rodzaj cukrzycy rzadko spotyka się u psów. Charakteryzuje się upośledzonym wydzielaniem insuliny i niewrażliwością narządów docelowych.
3. Wtórna - powstaje na tle innych chorób (np. Zespół Cushinga, niedoczynność tarczycy), jak również w wyniku podawania niektórych leków, np. glikokortykoidów, progestagenów.

Może jeszcze zdarzyć się młodzieńcza postać cukrzycy. Bywa rozpoznawana u młodych psów w wieku poniżej 1 roku, ale występuje ona dosyć sporadycznie.
Także inna postać cukrzycy - częsta u kotów - tzw. postać krótkotrwała lub odwracalna, u psów występuje rzadko.

Objawy cukrzycy:

• zwiększone pragnienie i zwiększona ilość wydalanego moczu (poliuria/polidypsja)
• zwiększony apetyt
• spadek masy ciała
• osłabienie
• zaćma ( u 75% psów)

Jeśli zauważy się tego typu symptomy u swojego psa należy się zwrócić do lekarza weterynarii. Ten zleci wykonanie odpowiednich badań w celu postawienia diagnozy. W pierwszej kolejności jest to badanie krwi i moczu.

Jeżeli lekarz potwierdzi występowanie cukrzycy u zwierzęcia wprowadzone zostaje określone leczenie:

• dieta - ilość pokarmu powinna być skorelowana z masą ciała. Jeśli jest to konieczne zwierzę musi być odchudzane. Główny składnik diety powinno stanowić włókno. Ograniczyć należy też ilość tłuszczu. Najlepiej stosować karmy specjalistyczne dostępne w lecznicach weterynaryjnych.
• insulina - istnieją różne rodzaje insuliny, które różnią się szybkością, długością i siłą działania.

Insulinę podaje się podskórnie 1-2 razy dziennie, chwilę przed podaniem posiłku lub zaraz po nim. Dawkowanie dobiera lekarz weterynarii. Dawki podlegają modyfikacjom w zależności od reakcji zwierzęcia na insulinę (przystosowanie psa do podawanej insuliny trwa ok. 4-5 dni), jego aktywności fizycznej czy ilości przyjmowanego pożywienia.
Weryfikacja dawkowania powinna opierać się na wyniku badania określanego jako krzywa cukrowa. Polega ono na kilkukrotnym zmierzeniu poziomu glukozy we krwi w ciągu dnia. Czasem zanim lekarzowi uda się dobrać odpowiednią dawkę i częstotliwość podawania insuliny, konieczne może okazać się wykonanie kilku „krzywych cukrowych" w jedno- lub dwutygodniowych odstępach. Postępowanie takie może wydać się uciążliwe, jest ono jednak najbardziej miarodajne, jeśli chcemy ustalić optymalne leczenie.