Choroby zakaźne i pasożytnicze

Dodatni wynik testu w kierunku...

Rozpoznawanie

Zakażenie FIV można stwierdzić wykonując szybki test dostępny w gabinecie weterynaryjnym. Materiałem do tego badania jest kropla krwi, a czas trwania wynosi kilka minut. Zasada działania testu opiera się na wykrywaniu przeciwciał przeciwko wirusowi FIV. W przypadku kociąt należy uwzględnić obecność przeciwciał, które otrzymały wraz z mlekiem matki. Jeśli po ukończeniu przez zwierzę 6 miesiąca życia wynik będzie dodatni, należy badanie powtórzyć po kolejnych 3 miesiącach. W przypadku utrzymywania się przeciwciał kocięta należy uznać za zakażone FIV.

Leczenie

Nie ma skutecznych leków przeciw zakażeniu FIV. Jeśli kot nie wykazuje objawów, może żyć wiele lat. Niestety uaktywnienie się choroby oznacza złe rokowanie. Możemy jedynie leczyć wtórne zakażenia, podawać witaminy, leki wspomagające oraz dobrej jakości karmy. Należy minimalizować sytuacje stresowe, regularnie odrobaczać zakażone koty (co 3 miesiące), a także wykonywać kontrolne badania krwi, w celu oceny funkcjonowania narządów wewnętrznych (wątroba, nerki). Kontrowersyjne jest podawanie glikokortykosteroidów, ponieważ mają działanie immunosupresyjne, jednak ich silne działanie przeciwzapalne może przynieść poprawę samopoczucia chorego zwierzęcia.

Zapobieganie

W związku z tym, iż nie ma obecnie skutecznej szczepionki przeciwko FIV, zapobieganie polega głównie na diagnostyce i izolacji zakażonych zwierząt. Należy badać w kierunku FIV wszystkie nowo wprowadzone do domu koty należące do grupy podwyższonego ryzyka (szczególnie starsze wychodzące kocury). Koty, u których testy są pozytywne (koty zakażone), nie powinny być wypuszczane, co zmniejsza ryzyko zarażenia kolejnych zwierząt. Wskazane jest częste mycie, wyparzanie wspólnych kuwet. Wirus FIV jest inaktywowany przez pospolite środki dezynfekcyjne (alkohol, substancje uwalniające chlor i inne). W temperaturze 60°C ginie w ciągu kilku minut. W związku z tym nawet długotrwały kontakt kota, będącego nosicielem, ze zdrowymi kotami nie musi skutkować zakażeniem. Kocięta urodzone przez zakażone kotki należy oddzielić od matek. W wieku 6 miesięcy powinny być seroujemne (brak przeciwciał)- wynik testu ujemny.

FIV wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną. Nie stanowi zagrożenia dla człowieka ani dla innych gatunków zwierząt. Kot będący nosicielem może żyć wiele lat zanim pojawią się kliniczne objawy choroby. Przebywanie zakażonego kota w domu z innymi kotami nie musi prowadzić do rozprzestrzeniania się choroby.

lek.wet. specjalista chorób psów i kotów Martyna Wilk-Niepiekło
Przychodnia Weterynaryjna „Boliłapka" Warszawa

Bibliografia:

1. Frymus T., Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów, SIMAWLW, Warszawa 2005, str.89-97.
2. Horzinek M.C., Schmidt V., Lutz H., Praktyka kliniczna: KOTY , Galaktyka 2005, str. 138-142.
3. Nelson R.W., Guillermo C.,  Choroby wewnętrzne małych zwierząt, Galaktyka 2005, str. 949-951.