Hodowla i pielęgnacja

Kiedy zdecydujemy się na nabycie zwierzęcia musimy być świadomi, że oprócz mnóstwa radości i satysfakcji, jakich dostarczy nam nowy pupil, czeka nas także sporo obowiązków. Od tego jak sumiennie będziemy się z nich wywiązywać zależeć będzie szczęście i komfort życia naszego czworonożnego towarzysza.

Gdzie szukać?

Na początku powinniśmy rozważyć źródło pochodzenia zwierzęcia. Najczęściej spotykane możliwości to:

• zakup u hodowcy
• przygarnięcie od znajomego
• adopcja w schronisku

Nie powinniśmy się decydować na nabycie zwierzęcia z niepewnego źródła.

Najdogodniejszym rozwiązaniem jest nabycie szczenięcia lub kocięcia u doświadczonego hodowcy. Otrzymamy od niego stosowną dokumentację wraz z książeczką zdrowia, w której znajdziemy informację o wykonanych do tej pory odrobaczeniach i szczepieniach profilaktycznych. Czynności te po raz pierwszy powinny zostać wykonane zanim jeszcze zwierzę trafi w nowe ręce.

Poprzedni właściciel udzieli nam także podstawowych informacji dotyczących samopoczucia, temperamentu i apetytu wybranego przez nas zwierzęcia. Powinniśmy jeszcze zwrócić uwagę na ogólny stan zdrowia, czystość uszu, czy nie występują wypływy z oczu oraz czy u naszego szczenięcia lub kocięcia nie występuje przepuklina pępkowa (uwypuklenie na brzuchu, nie będące najczęściej zbyt poważną wadą). W przypadku samców sprawdźmy czy w worku mosznowym są wyczuwalne oba jądra (czy zwierzę nie jest dotknięte wnętrostwem – schorzeniem, polegającym na zaburzeniu procesu zstępowania jąder do moszny z jamy brzusznej). Dowiedzmy się również o ewentualne występowanie innych niepokojących objawów jak: kaszel, kichanie, czy biegunka.

Będziemy mieć wówczas pewność, że zwierzę znajdowało się dotąd pod należytą opieką - jest zdrowe i została u niego podjęta profilaktyka chorób zakaźnych.

Otrzymamy zwierzę wybranej, odpowiedniej dla nas rasy w wieku umożliwiającym zmianę otoczenia. Optymalnym momentem jest ukończenie przez nie 6-8 tygodnia życia, chociaż w niektórych przypadkach dopuszcza się młodszy wiek. Jednak skrócenie czasu przebywania z matką i rodzeństwem może mieć w przyszłości negatywne skutki, wynikające z zaburzeń procesu socjalizacji. 

Powinniśmy też dowiedzieć się o rodzaj podawanej szczenięciu lub kocięciu karmy. Kontynuowanie przez pewien czas stosowanego dotąd sposobu żywienia i stopniowe dołączanie nowego pokarmu pozwoli zapobiec rozwojowi niepożądanych objawów ze strony przewodu pokarmowego. 

Jeżeli zdecydujemy się na przygarnięcie zwierzęcia ze schroniska informacje te powinniśmy otrzymać od pracowników zajmujących się adopcją.