Logowanie Rejestracja
E-Mail / Login
Hasło
Strona główna Artykuły Choroby zakaźne i pasożytnicze

Choroby zakaźne i pasożytnicze

Panleukopenia

Odporność i szczepienia:


Organizm nabiera odporności po ok. 12-14 dniach od zarażenia i po przechorowaniu stan ten trwa prawdopodobnie do końca życia. Kocięta od uodpornionych matek mają przeciwciała matczyne przez 8-12 pierwszych tygodni życia. Warunkiem ich otrzymania jest jak najszybsze po porodzie, spożycie mleka kotki (tzw. siary). Przeciwciała te mają za zadanie chronić przed zakażeniem. Nie zawsze ich poziom jest do tego wystarczający, może być jednak na tyle wysoki, aby utrudniać wytworzenie własnej odporności po zaszczepieniu. Bardzo istotne jest więc odpowiednie dobranie schematu szczepień dla danego kota po uwzględnieniu jego pełnej historii i stopnia narażenia na zakażenie.

 

Szczepionki zwykle zawierają żywy atenuowany (o obniżonej zdolności do wywołania choroby) wirus FPV. Szczepionki z inaktywowanym (pozbawionym zdolności do wywołania choroby) wirusem także są skuteczne, ale odporność jest stymulowana wolniej i krócej się utrzymuje. Te ostatnie szczepionki można podawać kotkom ciężarnym, w przeciwieństwie do szczepionek z żywym wirusem. Wirus FPV jest zwykle w szczepionkach złożonych zwierający inne antygeny, jak kaliciwirus kotów i herpeswirus kotów odpowiedzialne za zakażenia dróg oddechowych (katar koci). Szczepienie można zacząć w 6 tym tygodniu życia, a kolejne iniekcje wykonuje się w 8 i po 12-tym tygodniu życia. Odporność powstaje po 1-2 tygodniach i utrzymuje się przez dłuższy czas, jednak ze względu na dużą zaraźliwość wirusa i powszechność choroby, zaleca się doszczepianie dorosłych kotów co 1-3 lata zależnie od stopnia narażenia na kontakt z wirusem.
W przypadku młodszych kociąt, w sytuacjach szczególnych - jeśli znajdują się one w środowisku silnie zakażonym parwowirusami lub gdy nie otrzymały siary, szczepienia można rozpocząć już w 4 tygodniu życia (inaktywowanym wirusem) lub podać surowicę i odpowiednio przesunąć kalendarz szczepień.



Zwalczanie:


Wirus może przeżyć w temperaturze pokojowej nawet do roku i jest oporny na zamrażanie. Wszystkie przedmioty i powierzchnie, z którymi mógł mieć kontakt chory kot lub jego wydaliny, powinny zostać dokładnie odkażone. Z domowych środków można zastosować Domestos, ale musi on działać przez minimum 1 godzinę.
Każdy, nawet dorosły kot przed wprowadzeniem do miejsca potencjalnie zagrożonego, powinien być zaszczepiony na 2 tygodnie przed tym zdarzeniem.

 

 

specjalista chorób psów i kotów
lek.wet. Martyna Wilk-Niepiekło

 specjalista chorób psów i kotów
lek.wet. Mieszko Smulski
Przychodnia Weterynaryjna „Boliłapka" Warszawa

 

 

 


Bibliografia:

  1. Frymus T., Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów, SIMAWLW, Warszawa 2005, s.61-70.
  2. Green C. E., Choroby zakaźne psów i kotów, Wydawnictwo Galaktyka, Łódź 2010, s. 78-88. 
    1    2    3 
help.gif
dodaj_ogloszenie.gif

Znajdź firmę

zachodnio pomorskie pomorskie lubuskie dolnośląskie opolskie śląskie małopolskie podkarpackie lubelskie podlaskie warmińsko mazurskie mazowieckie świętokrzyskie wielkopolskie łódzkie kujawsko pomorskie
Wybierz województwo.
Powered by: Imperial CMS
Copyright 2023 © Wszelkie prawa zastrzeżone dla PortalWeterynaryjny.pl