Jest to problem występujący u ok. 2-4% populacji kotów. Częściej jest stwierdzany u kastrowanych kocurów. Choroba może być rezultatem zakażenia kocimi kaliciwirusami lub innym bodźcem powodującym długotrwałe drażnienie dziąseł. Charakteryzuje się nadmierną reakcją zapalną w jamie ustnej powodującą przerost dziąseł.
Predysponowane rasy:
Objawy:
Zmiany obserwujemy na łukach gardłowych i podniebieniu miękkim. Są to liczne przekrwienia, przerost i obrzęk błony śluzowej. Mogą wystąpić również na dziąsłach wokół zębów trzonowych i przedtrzonowych, na błonie śluzowej nasady języka, gardła, policzków i warg.
Opisywane zmiany są nadmierną reakcją zapalną układu odpornościowego na florę bakteryjną jamy ustnej. Objawy bywają zauważane także przy chorobach wirusowych: kaliciwiroza, herpeswiroza typu1, białaczka kotów (FeLV), zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP), zespół niedoboru immunologicznego kotów (FIV).
Rozpoznanie:
Najczęściej rozpoznanie stawia się na podstawie objawów oraz charakterystycznych zmian w obrębie jamy ustnej. Można również wykonać biopsję dotkniętych chorobą dziąseł (szczególnie zmian rozrostowych). Badanie histologiczne pobranego materiału uwidacznia nacieki limfocytarno-plazmocytarne.
Leczenie:
Mechaniczne usunięcie płytki bakteryjnej i kamienia nazębnego, antybiotykoterapia przez 3-4 tygodnie, higiena jamy ustnej stosowana w domu. Jeśli po ok. 4 tygodniach problem nadal pozostanie, wprowadza się glikokortykosteroidy na 14 dni. W przypadku niepowodzenia wskazane jest usunięcie zębów przedtrzonowych i trzonowych.
lek.wet. Martyna Wilk-Niepiekło
specjalista chorób psów i kotów
Przychodnia dla zwierząt „Boliłapka" Warszawa
Bibliografia: