Logowanie Rejestracja

Profilaktyka

Szczepienia u kotów

Szczepienia ochronne już od dawna pozwalają nam ograniczyć występowanie wielu groźnych chorób zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Okazały się one jednym z największych sukcesów medycyny i weterynarii, ponieważ właściwie żadne inne postępowanie medyczne, poza przestrzeganiem zasad higieny, nie uratowało tak dużej liczby istnień ludzkich i zwierzęcych.

Nic więc dziwnego, że stały się one podstawowym elementem zwalczania chorób zakaźnych i inwazyjnych także u kotów. W przypadkach wielu infekcji, w przebiegu których nie ma możliwości leczenia przyczynowego ich odpowiednio przeprowadzona profilaktyka stanowi jedyną metodę skutecznego uchronienia kotów przed rozwojem choroby, a także przed jej następstwami w postaci niebezpiecznych powikłań.

W wyniku szczepienia do organizmu wprowadzany jest antygen, którym mogą być całe zarazki (wirusy i bakterie), ich fragmenty, produkty przemiany materii lub geny kodujące określone białka.
Układ immunologiczny poddanego zabiegowi zwierzęcia produkuje przeciwciała przeciwko danemu antygenowi. Powstaje w ten sposób odporność czynna sztuczna, w pełni wykształcona po kilkunastu dniach.

Przed wykonaniem szczepienia powinniśmy pamiętać o tym że:

należy uodparniać zdrowe i odrobaczone koty;
odrobaczenie najlepiej przeprowadzić około 2 tygodnie przed planowanym szczepieniem;
przed szczepieniem lekarz weterynarii wykonuje badanie kliniczne zwierzęcia;
kocięta przez pewien czas posiadają odporność siarową (bierną - przeciwciała matczyne otrzymane wraz z mlekiem), która może znacząco wpływać na obniżenie skuteczności szczepienia; zazwyczaj szczepi się kocięta po wygaśnięciu odporności biernej, a więc od wieku około 8-9 tygodni; ze względu na to, że odporność bierna może czasem utrzymywać się dłużej szczepienie należy powtórzyć zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii; pełną odporność kocięcia możemy zapewnić dopiero po przejściu przez niego cyklu szczepień;
decyzję o rozpoczęciu szczepienia lekarz weterynarii podejmie mając na uwadze: warunki środowiskowe, w których przebywa zwierzę, jego pochodzenie, wiek, stan kliniczny, zagrożenie chorobą zakaźną, wyniki badań dodatkowych (np. parazytologicznych), stosowane uprzednio preparaty (leki immunosupresyjne - obniżające odporność - niektóre antybiotyki, surowice odpornościowe);
zwracamy uwagę na istnienie tzw. luki immunologicznej; jest to okres, w którym miano przeciwciał matczynych jest już na tyle niskie, że nie zapobiegnie zachorowaniu, lecz na tyle wysokie, że wciąż może negatywnie wpływać na skuteczność szczepienia; okres ten trwać może około 2 tygodni i u poszczególnych kociąt nawet z jednego miotu może się on pojawić w różnym wieku; w celu wyeliminowania tego zjawiska stosujemy cykl szczepień; podobna luka występuje po zastosowaniu surowic odpornościowych;
indukcja odpowiedzi immunologicznej trwa przynajmniej 10-14 dni;
szczepienia możemy podzielić na dwie podstawowe grupy - tzw. szczepienia zasadnicze przeciwko chorobom stanowiącym poważne zagrożenie dla zdrowia i życia kotów oraz bardzo rozpowszechnionym i zaraźliwym, których terapia stanowi poważne wyzwanie dla lekarzy weterynarii (panleukopenia, białaczka kotów, wirusowe zakażenia dróg oddechowych kotów - herpeswiroza i kaliciwiroza tzw. katar koci), lub chorobom stanowiącym zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi (wścieklizna); drugą grupę stanowią szczepienia dodatkowe, wykonywane u zwierząt przy zwiększonym ryzyku wystąpienia danej jednostki chorobowej (np. chlamydofiloza, dermatofitoza); szczepienia te na ogół przeprowadzane są u zwierząt narażonych na nadmierny stres, zwłaszcza stłoczenie oraz w przypadku endemicznego występowania patogenów w hodowli..