Endokrynologia

Cukrzyca jest zaburzeniem gospodarki węglowodanowej, białkowej i tłuszczowej. Cechą tego zaburzenia jest niedobór insuliny - hormonu wydzielanego przez trzustkę, w efekcie czego dochodzi do długotrwałego podwyższenia stężenia glukozy we krwi.
Cukrzyca u kotów może wystąpić w każdym wieku, bez względu na rasę. Zwykle jednak chorują otyłe kocury powyżej 6. roku życia.

U kotów wyróżnia się trzy typy cukrzycy:

1. 
   Insulinozależną – w tym wypadku w wyniku procesów immunologicznych dochodzi do zniszczenia komórek beta trzustki odpowiedzialnych za produkcję insuliny i w konsekwencji do ograniczenia lub całkowitego zahamowania wytwarzania tego hormonu. Ten typ cukrzycy prowadzi do wyniszczenia organizmu. Mogą pojawić się objawy cukrzycowej kwasicy ketonowej - ciężkiego powikłania, zagrażającego życiu zwierzęcia.
2. Insulinoniezależna – występuje w niej zaburzenie wydzielania insuliny jak i oporność na podawaną insulinę. To dość częsta forma cukrzycy u kotów. Predysponowane do tej postaci cukrzycy są otyłe zwierzęta. Nie towarzyszy jej kwasica ketonowa.
3. Wtórna postać cukrzycy – może pojawić się w wyniku wystąpienia innych chorób, np. przy niektórych nowotworach trzustki, guzach przysadki, nadczynności kory nadnerczy i tarczycy, również przy podawaniu glikokortykoidów czy progestagenów.

Nie należy bagatelizować pierwszych symptomów cukrzycy i w razie wątpliwości udać się do lekarza weterynarii. Do najczęściej występujących objawów cukrzycy należą:

• zwiększone pragnienie i wielomocz
• utrata apetytu i gorsze samopoczucie
• zły stan okrywy włosowej
• odwodnienie
• objawy neuropatii cukrzycowej (zwierzę chodzi na całej powierzchni stopy)
• bardzo rzadko u kotów występuje zaćma

W przypadku zaobserwowania jednego z wyżej wymienionych objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii, który zbada kota oraz zleci wykonanie niezbędnych badań dodatkowych potrzebnych do postawienia diagnozy, jak badanie krwi oraz moczu.

Po rozpoznaniu cukrzycy lekarz może przystąpić do wprowadzenia leczenia, którego celem jest uzyskanie stężenia glukozy we krwi mieszczącego się w przedziale 100-250 mg%.
Terapia opiera się na podawaniu insuliny i wdrożeniu specjalnej diety. Odpowiednie żywienie(dieta wysokobiałkowa i niskowęglowodanowa) pozwala na zmniejszenie oraz stabilizację dawki insuliny, jak również powoduje spadek masy ciała u otyłych kotów. Najlepszym rozwiązaniem są karmy dostępne w lecznicach weterynaryjnych przeznaczone specjalnie dla kotów z cukrzycą.
Częstotliwość, rodzaj oraz początkową dawkę insuliny (różnią się one siłą i długością działania) ustala lekarz weterynarii. Najczęściej podaje się ją w iniekcji podskórnej 1–2 razy na dobę. W związku z koniecznością codziennego wykonywania zastrzyków w domu, lekarz powinien poinstruować i nauczyć właściciela w jaki sposób prawidłowo przygotować dawkę leku oraz jak wykonywać iniekcje.