Forum

Dzień dobry. Wygląda na to, że mamy do czynienia z dosyć złożonym problemem. Nawracające choroby uszu są dosyć częstą sprawą u beagli, stosuje się wówczas terapię miejscową, dobraną na podstawie obrazu klinicznego i wyniku badania otoskopowego kanałów słuchowych. W nie poddających się leczeniu objawowemu przypadkach należy wykonać badania dodatkowe - wymaz i badanie hodowlane w kierunku bakterii i grzybów, aby móc zastosować terapię celowaną. Sytuacja komplikuje się jeżeli podejrzewamy tło alergiczne choroby. Zarówno alergia pokarmowa jak i atopowe zapalenie skóry (atopia) może objawiać się zmianami skórnymi w różnych okolicach ciała oraz nawracającymi zapaleniami kanałów słuchowych. W przebiegu obu chorób może pojawić się również powiększenie węzłów chłonnych. Wykluczenie alergii pokarmowej polega na zastosowaniu specjalistycznej, weterynaryjnej diety hipoalergicznej. Żywienie w ten sposób musi trwać 8-12 tygodni. Nawrót świądu po powrocie do poprzedniego żywienia potwierdza alergię pokarmową. Atopia z kolei jest to reakcja uczuleniowa na alergeny wziewne (np. pyłki, roztocza kurzu domowego), uwarunkowana genetycznie. Walka z nią jest trudna i długa, podobnie jak proces postępowania w celu jej rozpoznania. Po wykluczeniu innych chorób powodujących świąd i wywołujących zbliżony obraz kliniczny (nużyca, świerzb, alergiczne pchle zapalenie skóry), wyeliminowaniu wtórnych zakażeń (bakteryjne, grzybicze) oraz alergii pokarmowej o czym już wspomniałem, możemy postawić rozpoznanie atopowego zapalenia skóry. Po postawieniu rozpoznania w celu zidentyfikowania czynnika wywołującego uczulenie możemy wykonać badania serologiczne (badania krwi, testy śródskórne). Pozwala to na podjęcie próby wyeliminowania alergenu z otoczenia psa i rozpoczęcie terapii odczulającej. Jednak wysoki koszt takiego postępowania często uniemożliwia jego zastosowanie. Leczenie wówczas polega na terapii objawowej w celu zmniejszenia świądu. Stosuje się rutynowo leki przeciwhistaminowe, chociaż nie u wszystkich psów są one skuteczne. Alternatywą może być wykorzystanie leków o podobnym działaniu, należących do innych grup chemicznych. Wspomagająco podaje się także wielonienasycone kwasy tłuszczowe oraz stosuje się terapię miejscową (na rynku jest wiele preparatów w postaci sprayów, maści, itp.). Wskazane są również regularne kąpiele z użyciem szamponów przeciwbakteryjnych i hipoalergicznych. W wyjątkowo ciężkich przypadkach kiedy nie udaje się opanować świądu podaje się doustnie lub w formie iniekcji glikokortykosteroidy, które zwykle są bardzo skuteczne, jednak ich działania niepożądane uniemożliwiają długotrwałą terapię. W leczeniu atopii można zastosować dodatkowo leczenie immunosupresyjne cyklosporyną. Niezależnie od przyjętego schematu terapia jest długa i nie od razu przynosi spodziewane efekty, wymaga więc dużej cierpliwości i konsekwentnego postępowania.

Atak padaczkowy u 5 letniego psa także może być spowodowany co najmniej kilkoma przyczynami. W pierwszym momencie należy wykluczyć zatrucie (dostęp psa do substancji toksycznych) i uraz (szczególnie głowy). Jeśli w historii psa nie miało to miejsca i nie ma zagrożenia dla zdrowia i życia zwierzęcia, stan psa powrócił do normy, należy przystąpić do dalszej diagnostyki. Najpierw powinno się wykonać dokładne badanie kliniczne i neurologiczne w gabinecie weterynaryjnym. Badanie neurologiczne powinno zostać powtórzone po 24h. Następnie wykonuje się pełne badanie krwi (morfologia i biochemia) oraz badania moczu, a jeśli są ku temu wskazania korzysta się z diagnostyki obrazowej (RTG/USG). Te badania pozwalają wstępnie określić czy atak jest objawem innej choroby toczącej się w organizmie, czy jest to choroba zlokalizowana w układzie nerwowym czy też mamy do czynienia z tzw. padaczką idiopatyczną, czyli chorobą nie spowodowaną żadną konkretną, dającą się umiejscowić przyczyną. Wówczas (ale dopiero wtedy) wskazana jest obserwacja. Jeśli ataki nie będą się nasilać (przebieg i częstotliwość) to leczenie nie jest potrzebne. W przeciwnym razie konieczna jest terapia doraźna (zahamowanie zbyt gwałtownego/długo trwającego ataku) oraz długofalowa w celu skrócenia ich przebiegu i wydłużenia odstępów między nimi. Zdarza się, że chorobę udaje się skutecznie kontrolować i zupełnie wyeliminować ataki. W trakcie leczenia konieczne są regularne kontrole oraz badania laboratoryjne (głównie krwi).

Jak wynika z tego opisu przy podejrzeniu alergicznego tła zmian skórnych oraz padaczki - czyli 2 przewlekłych i często nie poddających się od razu leczeniu chorób, konieczna niestety jest dokładna i wieloetapowa diagnostyka. Omijając niektóre jej etapy możemy przegapić prawdziwe przyczyny problemów i w rezultacie doprowadzić do postawienia fałszywego rozpoznania. Opierając się wyłącznie na zastosowaniu leczenia objawowego (świądu czy ataków) możemy początkowo uzyskać efekty, jednak długofalowy finał takiego postępowania trudno przewidzieć.