Forum

Dzień dobry. Opis może wskazywać na problem w układzie oddechowym. I tak naprawdę to wszystko co możemy stwierdzić na odległość. Bez zbadania psa trudno nawet mówić o lokalizacji - górne lub dolne drogi oddechowe, nie wspominając już o przyczynie. Często w takich przypadkach musimy też skorzystać z dokładniejszej diagnostyki. Zwykle badaniami pierwszego rzutu  jest badanie krwi (przynajmniej morfologia), która pozwala na stwierdzenie stanu zapalnego i ocenę jego charakteru oraz RTG. Zdjęcia rentgenowskie wykonuje się w oparciu o wyniki badania klinicznego (ustalenie prześwietlanej okolicy) - klatki piersiowej i szyi (ocena dolnych dróg oddechowych i tchawicy) czy głowy - ocena jam nosowych, zatok. Wystąpienie podobnych objawów u drugiego psa może być przypadkowe lub świadczyć o chorobie zakaźnej/zaraźliwej. Dlatego w toku diagnostyki należałoby uwzględnić pobranie wymazów (zależnie od wskazań i wcześniejszych wyników) z nosa, gardła, worków spojówkowych czy tzw. popłuczyn z drzewa oskrzelowego, w kierunku chorób bakteryjnych i grzybiczych. Wyniki, oprócz znalezienia czynnika chorobotwórczego pozwalają również na dokładne dobranie odpowiednich leków. Biorąc pod uwagę pochodzenie i środowisko życia psów (jeśli są trzymane głównie na podwórku) warto też wykonać badanie parazytologiczne kału. Niektóre pasożyty podczas cyklu rozwojowego mogą dawać również podobne objawy. Badanie to można zrobić na samym początku. Jest tanie i próbki może Pani dostarczyć samodzielnie (należy je zbierać przez 3 kolejne dni i jako jedną próbkę zbiorczą dostarczyć do gabinetu wykonującego takie badanie.) Jeśli tak przeprowadzona diagnostyka nie umożliwi znalezienia przyczyny, wówczas należałoby wziąć pod uwagę problem natury anatomicznej/mechanicznej. W takim wypadku badaniem rozstrzygającym często jest skopia, czyli ocena światła poszczególnych narządów (jam nosowych, tchawicy).
Jak widać możliwości jest dosyć dużo. Na wyniki niektórych badań trzeba zaczekać, niektóre wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, część może być kosztowna. Plan działania powinniśmy wspólnie omówić ze swoim lekarzem weterynarii i razem ustalić tok postępowania.
Drugą drogą jest zastosowanie tzw. leczenia diagnostycznego. Zwykle polega ono na zastosowaniu długofalowej antybiotykoterapii o szerokim spektrum i ewentualnie leczeniu przeciwzapalnym. Postępowanie takie nie obejmuje naturalnie wszystkich potencjalnych możliwości i jest niejako działaniem w ciemno. Część lekarzy decyduje się na nie z racji braku innych możliwości (diagnostycznych, ekonomicznych). Powinniśmy być wtedy świadomi minusów takiego leczenia. Trudno też jest przewidzieć jego rezultaty.
Niezależnie od obranej drogi po opanowaniu problemu obu psom należałoby uzupełnić szczepienia.

Jeśli ma Pani bliżej do Białegostoku, mogę polecić lecznicę Boliłapka (i lek.wet. Joannę Szutko) - poniżej dane kontaktowe: http://www.portalweterynaryjny.pl/podlaskie/bialystok/bolilapka-centrum-weterynaryjne-1696.html

Oczywiście lepiej jest przeprowadzić badania i znaleźć przyczynę. Dopiero wtedy można mówić o dobraniu skutecznego leczenia. Działanie "w ciemno" zarezerwowane jest dla sytuacji, w których poprostu nie mamy innych możliwości.

U psów w tym wieku stosuje się szczepienia przypominające przy użyciu szczepionek poliwalentnych tzn. uodparniających na wiele chorób (na zasadzie kilka jednostek chorobowych w jednym zastrzyku), w tym na te najbardziej powszechne i zaraźliwe jak nosówka, parwowiroza, kaszel kenelowy. Nie musi więc Pani koniecznie znać poszczególnych chorób. Robi to za Panią producent preparatu i lekarz weterynarii, który wykonuje szczepienie ;)
Szczepienia takie faktycznie nie są bezwględnie wymagane, jednak warto je wykonywać nawet u dorosłych psów co 2-3 lata.
Odrębną kwestią jest szczepienie p/o wściekliźnie, co do którego jesteśmy zobowiązani przepisami ustawy i należy je powtarzać co roku u każdego psa.

Więcej na temat szczepień u psów można znaleźć tutaj: http://www.portalweterynaryjny.pl/artykuly/profilaktyka/page1,szczepienia-u-psow-23.html