Zoopsychologia

Smycz jest narzędziem, które służy do sprawowania kontroli nad psem. Z kolei kontrola powinna być gwarancją bezpieczeństwa. Jednak często spotyka się z psy, które ciągną idąc na smyczy, głośno ujadają i nie słuchają poleceń mimo bliskości właściciela. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta - nie zostały nauczone chodzenia na smyczy. Często też bywa tak, że nie działa prawidłowo cały układ wewnętrznych zasad jakie powinny obowiązywać we wspólnocie, do której pies należy. Z braku wyraźnych zasad pies ustala je sam. A potem przestrzega ich bo to daje mu bezpieczeństwo.

Z tego wynika, że smycz daje poczucie bezpieczeństwa tylko ludziom. I to złudne poczucie. W rzeczywistości ogranicza spontaniczne, stadne zachowania psów w stosunku do innych psów. Psia mowa ciała składa się z szeregu sygnałów grożących i uspokajających, które tworzą bogaty system hamowania agresji. Smycz często zaburza wspólne zajmowanie przestrzeni jaką daje spacer. Izoluje i skazuje na samotność, z którą psy bardzo często sobie nie radzą. Pies jest zwierzęciem stadnym i potrzebuje stałych, różnorodnych kontaktów z innymi psami.

Niektórzy właściciele kurczowo trzymając swoje psy na bardzo krótkiej smyczy, krzyczą z daleka żeby do nich nie podchodzić, bo ich pies jest wredny i nie potrafi się zachować wobec innych psów. Nie sposób dyskutować z takim stwierdzeniem, to przecież właściciel najlepiej zna swojego psa! Ale prawda jest też taka, że to właściciel doprowadził do takiej sytuacji, która jest także odzwierciedleniem nieprawidłowej relacji pomiędzy człowiekiem a psem. „Wredność" psa jest najczęściej odpowiedzią na warunki w jakich przyszło mu żyć. Nie zawsze odpowiedzialny jest za to aktualny właściciel, ale to on jest osobą, która ma obowiązek nad tym pracować.

Pies spięty smyczą nie jest w stanie zaprezentować pełnego wachlarza zachowań, które są niezbędne do rozpoczęcia kontaktu z innym psem. Mało tego, smycz również bywa powodem nieporozumień między psami. Niektóre zachowania wymuszone przez spięcie smyczą mogą być odbierane przez inne psy jako agresywne. Na przykład gdy pies podnosi się na tylnych łapach wygląda jakby chciał zaatakować, to z kolei prowokuje inne psy, zaczyna się warczenie i szczekanie, a to utwierdza właściciela w przekonaniu że jego pies jest agresywny. W konsekwencji pies zostaje skazany na ciągłe ograniczenie swobody i spacery na smyczy.
Psy potrafią same dojść do porozumienia bez pomocy spanikowanych właścicieli.

Oczywiście psy, które zachowują się agresywnie mogą być niebezpieczne! Dlatego też przestrzegam przed ignorowaniem wyżej wspomnianych ostrzeżeń właścicieli i niepotrzebną dyskusją. Albo usiłowaniem mimo wszystko zapoznania naszego psa z agresorem. Pouczanie innych ludzi prowadzi do niepotrzebnych spięć. Czasem jednak działa propozycja wspólnego spaceru.