Można tu dodać jeszcze trzecią grupę szczepień, w przypadku której trudniej jest podać bezwzględne wskazania. Należą tu szczepienia przeciwko chorobom o łagodnym przebiegu, łatwym do wyleczenia lub samoustępujących bez powikłań, a także szczepienia o wątpliwej skuteczności lub o znacznych niekorzystnych reakcjach poszczepiennych. Szczepienie kotów przeciwko tym jednostkom chorobowym należy rozważyć wspólnie z lekarzem weterynarii.
W niektórych przypadkach pierwsze szczepienie należy wykonać u kocięcia w młodszym wieku.
Jeśli kocięta bytują w środowisku silnie zakażonym chorobotwórczymi wirusami lub nie otrzymały siary (względnie, że jest wiadomo, iż matka nigdy nie miała kontaktu z danym zarazkiem ani nie była szczepiona) szczepienia można zacząć w szóstym tygodniu życia i powtarzać co 2 – 4 tygodnie aż do wieku powyżej 12 tygodni.
Szczepienia zarówno przeciwko katarowi kociemu jak i przeciwko panleukopenii powinny zostać wykonane nawet u kotów nie wychodzących z domu, ponieważ wywołujące je wirusy mogą bardzo długo przetrwać i zachować zjadliwość w środowisku zewnętrznym. Mogą więc one łatwo trafić do naszych domów, np. zostać przyniesione na butach i spowodować ciężką, a nawet śmiertelną chorobę.
Niezależnie od zastosowanego schematu szczepień można przyjąć że:
Szczepienie przeciwko wściekliźnie.
W Polsce nie ma obowiązku szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie. Zaszczepione powinny zostać jednak te zwierzęta, które wychodzą na dwór, zwłaszcza poza miastem. Pierwsza dawka powinna zostać podana w wieku 3 - 4 miesięcy. Drugie szczepienie należy wykonać po roku, a kolejne dawki powinno się podawać co 1 - 3 lata zależnie od wskazań lekarza weterynarii.
Koty nigdy nie wychodzące z domu nie muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie.
Wirus wywołujący wściekliznę jest bardzo wrażliwy i szybko ginie w środowisku. Jedynym źródłem choroby jest chore zwierzę, nie ma więc możliwości pośredniego przeniesienia wirusa do domu. Należy jednak pamiętać, że wścieklizna jako choroba odzwierzęca jest śmiertelna dla ludzi. Szczepienie to jest więc podyktowane troską o nasze bezpieczeństwo.
Jeśli planujemy wyjazd z kotem, podczas którego może być on narażony na kontakt z chorobą, należy zaszczepić zwierzę z co najmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem.
Odrębną kwestią jest wyjazd z kotem poza granice kraju. Transport zwierzęcia może być uwarunkowany jego stanem szczepień, zależnie od przepisów państwa, do którego zamierzamy się udać.