Logowanie Rejestracja
E-Mail / Login
Hasło
Strona główna Artykuły Ortopedia

Ortopedia

Kulawizny u psów ras miniaturowych

Mój yorkuś kuleje...


Lekarz weterynarii, chirurg, spotyka się z takim problemem bardzo często.
Co jest przyczyną kulawizny u psów małych ras, niejednokrotnie bardzo młodych..?

Przyczyn nie opierania lub częściowego opierania kończyny o podłoże jest wiele, począwszy od problemów błahych jak podrażnienie opuszek solą w okresie zimowym przez przerośnięty wrastający pazur, a skończywszy na genetycznie uwarunkowanych chorobach aparatu ruchu i kontuzjach.

 

 



Choroba Legg-Calve-Perthesa

Schorzenie to jest znane jako aseptyczna martwica głowy i szyjki kości udowej. Występuje u psów ras miniaturowych, szczególnie u Yorkshire terierów. Objawy kulawizny mogą pojawić się już w 4-6 miesiącu życia. Przyczyna schorzenia do chwili obecnej pozostaje niewyjaśniona. W wyniku aseptycznej martwicy postępuje zanik kości, co w konsekwencji prowadzi do przebudowy głowy i szyjki kości udowej. Ostatecznym skutkiem jest zapalenie kostno-stawowe w stawie biodrowym. Dochodzi do zniekształcenia głowy kości udowej i rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Na tym etapie choroby nasila się kulawizna bez obarczania kończyny. Każda manipulacja w obrębie stawu biodrowego wywołuje silną reakcję bólową. Co ciekawe, choroba dotyczy częściej osobników płci męskiej i obejmuje na szczęście tylko jedną kończynę. Ze względu na fakt, że są to psy ras miniaturowych, leczenie polegające na resekcji (usunięciu) główki kości udowej jest bardzo skuteczne, ponieważ względnie mała masa ciała nie powoduje zbyt dużego obciążania operowanego stawu. Zwierzęta wracają do komfortu poruszania się już po kilku tygodniach od zabiegu.

 

Zwichnięcie rzepki

Ta choroba dotyczy stawu kolanowego. Wrodzone zwichnięcie rzepki również najczęściej dotyczy ras miniaturowych i ma charakter przemieszczenia na stronę przyśrodkową. Może dotyczyć jednego lub obu stawów. Przyjmuje się, że czynnikiem inicjującym schorzenie jest boczne przesunięcie kości udowej, spowodowane wrodzoną wadą budowy szyjki kości udowej.



Wada ta powoduje przemieszczenie na stronę przyśrodkową układu rzepki i mięśnia czworogłowego uda, którego ścięgno końcowe jako więzadło rzepki przyczepia się nieco niżej - na górnym końcu kości piszczelowej. W rezultacie dochodzi do ściągania rzepki przyśrodkowo od rowka bloczka kości udowej, po którym porusza się ona podczas ruchu zwierzęcia. Zwichnięcie prowadzi do nieprawidłowego obciążenia tych części kości udowej i piszczelowej, które wchodzą w skład stawu kolanowego. Ze względu na nasilenie objawów chorobowych oraz na podstawie badania palpacyjnego stawu kolanowego przyjęto klasyfikować zwichnięcie rzepki w czterech stopniach. W pierwszym stopniu zwichnięcia, rzepka przesuwa się poza bloczek tylko po użyciu siły fizycznej i natychmiast powraca na bloczek po badaniu. Zwierzę najczęściej nie wykazuje reakcji bólowej na badanie. Objawami zwichnięcia rzepki drugiego stopnia są zwykle widoczne krótkotrwałe epizody kulawizny. Zwichnięciu czasem towarzyszy ból, a kończyna jest unoszona dopóki rzepka nie powróci na bloczek. W badaniu rzepka powraca na bloczek tylko wtedy, gdy staw jest wyprostowany lub przy rotacji kości piszczelowej na zewnątrz. Zwichnięcie trzeciego stopnia charakteryzuje częsta, częściowo obarczeniowa kulawizna, a w trakcie badania rzepka powraca na bloczek tylko przesunięta manualnie. Ponowne, samoistne zwichnięcie jest natychmiastowe. W czwartym stopniu zwichnięcia rzepka jest stale przemieszczona poza bloczkiem i nie można jej manualnie przywrócić na miejsce. Zabieg przeprowadzenia korekcji zaleca się dla zwichnięć drugiego stopnia lub wyższego. Postępowanie operacyjne powinno być wielopłaszczyznowe i dostosowane do istniejącego przypadku klinicznego. Może obejmować nacięcie torebki stawowej po stronie przyśrodkowej, przesunięcie guzowatości piszczelowej na stronę boczną oraz ewentualną plastykę bloczka. W razie istniejących deformacji kątowych części dalszej kości udowej i bliższej nasady kości piszczelowej (elementów tworzących staw kolanowy) stosuje się osteotomię korekcyjną klinową - czyli wycięcie odpowiednich fragmentów kości. Ponieważ chorobę uważa się za dziedziczną psy obarczone tą dolegliwością nie powinny być używane do hodowli.

1    2      
help.gif
dodaj_ogloszenie.gif

Znajdź firmę

zachodnio pomorskie pomorskie lubuskie dolnośląskie opolskie śląskie małopolskie podkarpackie lubelskie podlaskie warmińsko mazurskie mazowieckie świętokrzyskie wielkopolskie łódzkie kujawsko pomorskie
Wybierz województwo.
Powered by: Imperial CMS
Copyright 2023 © Wszelkie prawa zastrzeżone dla PortalWeterynaryjny.pl