Sercowo-naczyniowe:
Płciowe:
Oczne:
Wrodzona niedoczynność tarczycy (kretynizm): Szczenięta z wrodzoną postacią niedoczynności tarczycy charakteryzują się opóźnionym wzrostem i zaburzonym rozwojem psychicznym. Mają nieproporcjonalną budowę ciała, dużą i szeroką głowę, gruby wystający język, szeroki, kwadratowy tułów i krótkie kończyny. Są znudzone i apatyczne. Inne cechy to przetrwała szczenięca sierść, łysienie, brak apetytu, opóźnione wyrzynanie się zębów i wole. Występowanie wola jest zmienne i uzależnione m.in. od czynników opisanych powyżej.
Rozpoznawanie
Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych i badań laboratoryjnych, przede wszystkim opierając się na ocenie funkcjonowania tarczycy. W rutynowym badaniu krwi (morfologia i biochemia) można zaobserwować niedokrwistość oraz podwyższony poziom cholesterolu i triglicerydów. Do potwierdzenia występowania choroby stosuje się oznaczanie poziomu hormonów tarczycy i przysadki: tyroksyny całkowitej (T4) i wolnej tyroksyny (fT4) oraz tyreotropiny (TSH) we krwi zwierzęcia. Ważny przy tym jest rodzaj laboratorium, do którego wysyłamy próbki, szczególnie w przypadku TSH, który jest specyficzny gatunkowo i nie można zbadać go w laboratorium ludzkim. W skrócie można powiedzieć, że niskie stężenie fT4 i T4 przy podwyższonym TSH świadczą o niedoczynności tarczycy. Interpretacja jest jednak nieco bardziej złożona. Oceniając poziom hormonów lekarz musi uwzględnić czynniki wpływające na ich wzrost lub obniżenie. Mają tu znaczenie: wiek, masa ciała, rasa, otyłość, intensywny wysiłek fizyczny, ciąża, zabieg chirurgiczny/znieczulenie oraz stosowane leki i współistniejące choroby.
Szczególną wagę należy przyłożyć do ostatniej kwestii, ponieważ właściwie większość chorób ogólnoustrojowych, zwłaszcza o zaawansowanym przebiegu, może obniżać poziom hormonów tarczycy. Mówimy wówczas o zespole eutyreozy chorobowej czyli zmniejszeniu poziomu hormonów tarczycy z prawidłową czynnością gruczołu. Terapia jest w takich przypadkach skierowana przeciwko chorobom współistniejącym, a poziom hormonów tarczycy wraca do prawidłowych wartości po wyleczeniu tych chorób.
Istnieje również możliwość badania pod kątem limfocytarnego zapaleniu tarczycy (jednej z głównych przyczyn niedoczynności narządu). Oznacza się poziom autoprzeciwciał skierowanych przeciwko tyreoglobulinie (Tg). Podwyższony poziom wskazuje na toczące się zapalenie tarczycy (nie na niedoczynność) i jest wskazaniem do monitoringu i ponownej diagnostyki czynności narządu w przyszłości.