Rozpoznawanie
W celu potwierdzenia choroby oznaczany jest poziom przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii. Wykrywa się głównie dwie klasy immunoglobin: IgM i IgG. Wykazuje się wysoki poziom-miano przeciwciał IgM oraz przynajmniej czterokrotny lub wyższy wzrost miana IgM, który spada po leczeniu. Wraz ze spadkiem IgM następuje poprawa stanu zdrowia.
Istotny jest fakt, że kocięta w wieku do 8-12 tygodnia życia, których matki są trwale zarażone pierwotniakiem, posiadają przeciwciała IgG uzyskane jako odporność bierna od matki.
Przeciwciała u kobiety w ciąży:
W badaniu krwi stwierdza się anemię, neutrofilię, limfocytozę, monocytozę, eozynofilię, wzrost poziomu enzymów wątrobowych ALT, AST, AP, bilirubiny, mocznika a także hipoproteinemię, hipoalbuminemię, spadek poziomu wapnia oraz wzrost kreatyniny przy rozpadzie mięśni.
W ostrej fazie choroby można wykryć tachyzoity badając tkanki czy płyny ciała (krew, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn otrzewnowy, opłucnowy. Wykrycie oocyst w kale nie jest łatwe ponieważ wydalanie ich trwa przez 1-2 tygodnie a kot w tym czasie może nie wykazywać objawów.
Leczenie
Antybiotyki stosowane w terapii hamują namnażanie się toxoplasm, jednak nie zawsze udaje się je zupełnie wyeliminować. Poprawa widoczna jest po 24 - 48 godzinach. Objawy z układu nerwowego czy związane z narządem wzroku utrzymują się dłużej. Oprócz antybiotykoterapii jednocześnie prowadzi się odpowiednie leczenie wspomagające i objawowe, w tym w uzasadnionych przypadkach może zachodzić konieczność użycia silnych leków przeciwzapalnych (glikokortykosteroidów).