Istotną rolę w rozpoznawaniu przyczyn krwiomoczu odgrywają badania z zakresu diagnostyki obrazowej - przede wszystkim ultrasonografia (USG), radiografia (RTG) i endoskopia.
Najlepszą metodą uwidaczniającą strukturę narządów jest USG, którym można potwierdzić obecność guza, kamicy, torbieli, krwiaka i ropnia nerki, a w pęcherzu moczowym można stwierdzić guzy, kamienie, uchyłki, zgrubienia ścian. Oceniane są również gruczoł krokowy, jądra, macica, moczowody.
W razie potrzeby można sięgnąć po badania RTG ze środkiem kontrastującym (np. cystografia) lub rzadziej wykonywaną endoskopię (cystoskopię) pęcherza moczowego i dróg wyprowadzających mocz.
Krwiomocz jest więc objawem nieswoistym, czyli towarzyszącym wielu jednostkom chorobowym. Może wynikać z łatwych do rozpoznania i leczenia zaburzeń jak i z ciężkich, zagrażających życiu chorób układowych. Diagnostyka różnicowa w tym przypadku obejmuje szeroki zakres jednostek chorobowych. Czasem rozpoznanie udaje się postawić już na samym początku postępowania, a niekiedy potrzebna jest kompleksowa i wieloetapowa diagnostyka wymagająca wielu badań (z koniecznością ich kilkukrotnego powtarzania). Na szczęście obecnie dysponujemy coraz większą wiedzą oraz zapleczem diagnostycznym. Większość placówek ma dostęp do laboratoriów weterynaryjnych lub wykonuje badania dodatkowe we własnym zakresie, co znacznie skraca czas oczekiwania na wyniki i pozwala na szybsze wdrożenie odpowiedniego leczenia.
lek.wet. Mieszko Smulski
specjalista chorób psów i kotów
Przychodnia Weterynaryjna Boliłapka Warszawa
Bibliografia: