Jakie mogą być przyczyny krwawienia?
Jak wspomniano przyczyn hematurii, hemoglobinurii i mioglobinurii może być wiele. Ze względu na lokalizację i źródło można je podzielić na:
Jak szukać źródła krwawienia?
Po zebraniu informacji odnośnie mikcji (charakter strumienia moczu, objawy bolesności, itp.) należy przeprowadzić pełne badanie kliniczne ze szczególnym uwzględnieniem oceny układu moczowo-płciowego. W części przypadków już na tym etapie można postawić rozpoznanie.
Zwykle jednak konieczne są badania dodatkowe, z których w pierwszej kolejności należy oczywiście wymienić badanie moczu. Bardzo ważne są tutaj zasady pobierania i przechowywania próbki do badania. Analiza powinna być wykonana w możliwie jak najkrótszym czasie od pobrania moczu - optymalnie - porannej próbki. Jeżeli mocz jest przechowywany w temperaturze pokojowej, należy go oceniać w ciągu 30 minut, a w temperaturze 4ºC (w lodówce) w ciągu 2 godzin. Przy dłuższym przechowywaniu następujące zmiany fizyko-chemiczne będą fałszować wynik badania. Próbka moczu powinna być w jak najmniejszym stopniu zanieczyszczona - mocz pobieramy ze środkowego strumienia moczu/wyparzonej kuwety lub poprzez wymasowanie go przez powłoki brzuszne czy też przy cewnikowaniu - zależnie od możliwości i potrzeb. Pobranie moczu w celu identyfikacji drobnoustrojów i określenia ich lekowrażliwości (posiew - bakteriologia z antybiogramem) powinno przebiegać jedynie przez nakłucie pęcherza moczowego.
U każdego pacjenta z krwistym zabarwieniem moczu powinno zostać wykonane podstawowe badanie krwi. W morfologii zwracamy uwagę na cechy stanu zapalnego, niedokrwistość, małopłytkowość, a w badaniu biochemicznym surowicy oznaczamy enzymy wątrobowe, parametry nerkowe, glukozę, białko całkowite i albuminy oraz jonogram.
Istotną rolę w rozpoznawaniu przyczyn krwiomoczu odgrywają badania z zakresu diagnostyki obrazowej - przede wszystkim ultrasonografia (USG), radiografia (RTG) i endoskopia.