Logowanie Rejestracja

Profilaktyka

Szczepienia u psów

Szczepienia ochronne już od dawna pozwalają nam ograniczyć występowanie wielu groźnych chorób zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Okazały się one jednym z największych sukcesów medycyny i weterynarii, ponieważ właściwie żadne inne postępowanie medyczne, poza przestrzeganiem zasad higieny, nie uratowało tak dużej liczby istnień ludzkich i zwierzęcych.

Nic więc dziwnego, że stały się one podstawowym elementem zwalczania chorób zakaźnych i inwazyjnych także u psów. W przypadkach wielu infekcji, w przebiegu których nie ma możliwości leczenia przyczynowego ich odpowiednio przeprowadzona profilaktyka stanowi jedyną metodę skutecznego uchronienia psów przed rozwojem choroby, a także przed jej następstwami w postaci niebezpiecznych powikłań.

W wyniku szczepienia do organizmu wprowadzany jest antygen, którym mogą być całe zarazki (wirusy i bakterie), ich fragmenty, produkty przemiany materii lub geny kodujące określone białka.
Układ immunologiczny poddanego zabiegowi zwierzęcia produkuje przeciwciała przeciwko danemu antygenowi. Powstaje w ten sposób odporność czynna sztuczna, w pełni wykształcona po kilkunastu dniach.

Przed wykonaniem szczepienia powinniśmy pamiętać o tym że:

należy uodparniać zdrowe i odrobaczone psy;
odrobaczenie najlepiej przeprowadzić około 2 tygodnie przed planowanym szczepieniem;
przed szczepieniem lekarz weterynarii wykonuje badanie kliniczne zwierzęcia;
szczenięta przez pewien czas posiadają odporność siarową (przeciwciała matczyne otrzymane wraz z siarą), która może znacząco wpływać na obniżenie skuteczności szczepienia; szczepimy psy w wieku przynajmniej 6 tygodni, rozpoczynając cykl szczepień od szczepionek zawierających wysoką koncentrację antygenu - specjalnie przygotowane szczepionki dla szczeniąt - typu puppy, first dose (część antygenu nie zostanie zneutralizowana przez obecne w organizmie przeciwciała i wywoła pożądaną odpowiedź immunologiczną);
pełną odporność szczenięcia możemy zapewnić dopiero po przejściu przez niego pełnego cyklu szczepień, który zaleci lekarz weterynarii;
decyzję o rozpoczęciu szczepienia lekarz weterynarii podejmie mając na uwadze: warunki środowiskowe, w których przebywa zwierzę, jego pochodzenie, wiek, stan kliniczny, zagrożenie chorobą zakaźną, wyniki badań dodatkowych (np. parazytologicznych), stosowane uprzednio preparaty (leki immunosupresyjne - obniżające odporność - niektóre antybiotyki, surowice odpornościowe);
zwracamy uwagę na istnienie tzw. luki immunologicznej; jest to okres, w którym miano przeciwciał matczynych jest już na tyle niskie, że nie zapobiegnie zachorowaniu, lecz na tyle wysokie, że wciąż może negatywnie wpływać na skuteczność szczepienia; w celu wyeliminowania tego zjawiska stosujemy wspomniane szczepionki zawierające zwiększoną koncentrację antygenu; podobna luka występuje po zastosowaniu surowic odpornościowych;
indukcja odpowiedzi immunologicznej trwa przynajmniej 10-14 dni;
szczepienia możemy podzielić na dwie podstawowe grupy - tzw. szczepienia zasadnicze przeciwko chorobom stanowiącym poważne zagrożenie dla zdrowia i życia psów, bardzo rozpowszechnionym i zaraźliwym, których terapia stanowi poważne wyzwanie dla lekarzy weterynarii (nosówka, parwowiroza, choroba Rubartha), lub chorobom stanowiącym zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi (wścieklizna); drugą grupę stanowią szczepienia dodatkowe, wykonywane u zwierząt przy zwiększonym ryzyku wystąpienia danej jednostki chorobowej (np. leptospiroza, borelioza); szczepienia te na ogół przeprowadzane są u zwierząt zamieszkujących obszary endemicznego występowania określonych patogenów.