Logowanie Rejestracja
E-Mail / Login
Hasło
Strona główna Artykuły Choroby wewnętrzne

Choroby wewnętrzne

Syndrom Urologiczny Kotów (SUK)

Jak odnieść SUKces w walce z Syndromem Urologicznym Kotów (FLUTD)?

 

Trudności z oddawaniem moczu, częste odwiedzanie kuwety, wokalizacja (głośne miauczenie), oddawanie moczu poza kuwetą, intensywne wylizywanie okolicy brzucha, posikiwanie niewielkimi ilościami moczu, krew w moczu – czy zauważyłaś/eś te objawy u swojego kota? Jeśli tak – nie zwlekaj z udaniem się do lekarza weterynarii, gdyż Twój kot może cierpieć na zapalenie dróg moczowych, którego częstą odmianą jest SUK – Syndrom Urologiczny Kotów (ang. Feline Lower Urinary Tract Disease, FLUTD).



 

Etiologia – czyli dlaczego mój kot?


Przyczyny rozwoju SUK są złożone. Ogólnie możemy podzielić je na: anatomiczne, zakaźne, nowotworowe i behawioralne. Do grupy zwiększonego ryzyka wystapienia SUK należą zwierzęta mieszkające w niewielkim mieszkaniu z innymi kotami, otyłe, z niewielką ilością ruchu, po kastracji lub przebyciu innych chorób pęcherza i dolnych dróg moczowych, silnie pobudliwe emocjonalnie. Na większe niebezpieczeństwo wystąpienia powikłań tego schorzenia narażone są samce ze względu na budowę anatomiczną cewki moczowej. Jest ona dużo dłuższa niż u samic, dlatego istnieje wyższe ryzyko jej zatkania osadem mineralnym (zwanym potocznie „piaskiem”) powstającym w pęcherzu moczowym.

 

Najczęściej występujące choroby pęcherza zaliczane do SUK to: idiopatyczne zapalenie pęcherza, krystaluria i/lub zatkanie cewki moczowej.



 

Krystaluria i kamica


Jest to obecność mikroskopijnych kryształów w moczu, które powstają w wyniku wytrącania się materiału mineralnego. Duże skupiska kryształów tworzą kamienie, które można zobaczyć gołym okiem. Ich tworzeniu sprzyja zmiana pH moczu. Najczęściej spotykane są kryształy fosforanu amonowo-magnezowe (popularnie nazywane struwitami). Występują też kryształy szczawianowo-wapniowe, moczanowe i cystynowe. Mogą powstawać samoistnie lub w wyniku tworzenia tzw. ognisk krystalizacji np. wokół bakterii lub złuszczonych komórek nabłonka pęcherza moczowego.

 

Idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego (FIC, eng. Feline Idiopathic Cystitis)


Jest to zapalenie, które powstaje spontanicznie lub którego podłoża nie można określić. Do zapalenia dolnych dróg moczowych u kotów może dojść na tle behawioralnym, bez obecności czynnika zakaźnego. Stresujące sytuacje w życiu kota (np. zmiana miejsca zamieszkania, nowy domownik, utrata jednego z domowników, remont u sąsiadów) mogą być przyczyną rozwoju FIC. Rozpoznanie takiego zapalenia stawia się drogą eliminacji innych możliwości i wymaga badań dodatkowych.

 

Dlaczego trzeba działać szybko?


Jednym z powikłań nieleczonego SUK może być zatkanie cewki moczowej (zdarzające się u samców). Mocz jest bez przerwy produkowany w nerkachi i w przypadku braku możliwości oddania go dochodzi do przepełnienia pęcherza. Wskutek tego mocz może cofać się moczowodami do nerek powodując ich zapalenie, a w skrajnych przypadkach może dochodzić do pęknięcia pęcherza moczowego, co stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia kota. Poza tym w przebiegu SUK dochodzi do stanu zapalnego dróg moczowych, co powoduje ból i dyskomfort u chorego zwierzęcia, a towarzyszący temu stres może potęgować nasilenie choroby.



 

Diagnostyka


Badanie kliniczne wraz z wywiadem może nie być wystarczające w celu postawienia diagnozy. Z szeregu badań dodatkowych najważniejsze jest badanie ogólne moczu i jego osadu oraz badanie ultrasonograficzne dolnych dróg moczowych. W większości przypadków pozwala to na wstępne postawienie rozpoznania i wdrożenie leczenia. W wybranych przypadkach konieczne mogą być jeszcze inne badania, jak posiew moczu (pobieranego metodą punkcji pęcherza moczowego) lub badanie RTG. Inaczej z punktu widzenia diagnostycznego traktowane są przypadki zatkania cewki moczowej u kocurów – taki pacjent wymaga oprócz w/w jeszcze badania krwi z oznaczeniem poziomu elektrolitów w surowicy i powinien być leczony w trybie pilnym. Konieczne może być cewnikowanie, przeprowadzane zwykle w znieczuleniu ogólnym. W rzadkich przypadkach konieczna może się okazać interwencja chirurgiczna.



Leczenie


W zależności od przyczyny i nasilenia problemu lekarz weterynarii dobiera odpowiednie leczenie. Często w oczekiwaniu na wyniki badań dodatkowych wdraża się już leczenie podstawowe, mające na celu wyeliminowanie dyskomfortu i bólu pacjenta. Czasem mimo badań dodatkowych nie udaje się postawić jednoznacznej przyczyny choroby i wtedy można domniemywać podłoże behawioralne (czyli rozpoznanie FIC).

1    2      
help.gif
dodaj_ogloszenie.gif

Znajdź firmę

zachodnio pomorskie pomorskie lubuskie dolnośląskie opolskie śląskie małopolskie podkarpackie lubelskie podlaskie warmińsko mazurskie mazowieckie świętokrzyskie wielkopolskie łódzkie kujawsko pomorskie
Wybierz województwo.
Powered by: Imperial CMS
Copyright 2023 © Wszelkie prawa zastrzeżone dla PortalWeterynaryjny.pl