Chirurgia i anestezjologia

U zwierzęcia, nie wykazującego niepokojących objawów, może toczyć się proces chorobowy, którego cechy nie są uchwytne w badaniu klinicznym. Nie wykrycie istniejącej niewydolności wątroby, czy nerek może spowodować zaburzenia w przebiegu znieczulenia, a nawet doprowadzić do śmierci.. Konieczne badania należy przeprowadzić na kilka dni przed planowanym zabiegiem, aby w razie wykrycia problemu, zdążyć odpowiednio zareagować. W takich przypadkach najczęściej przekłada się zabieg do czasu dokładnego zdiagnozowania i wyrównania stwierdzonych zaburzeń.

Po zebraniu wszystkich niezbędnych informacji w danym przypadku lekarz weterynarii dokonuje klasyfikacji zwierzęcia pod kątem ryzyka znieczulenia ogólnego (patrz: „System klasyfikacji pacjentów pod kątem ryzyka znieczulenia ogólnego").
Lekarz jest zobowiązany poinformować nas o stopniu ryzyka znieczulenia u naszego zwierzęcia, zostaniemy również poproszeni, podobnie jak w „ludzkim" szpitalu, o podpisanie zgody na znieczulenie i zabieg operacyjny. Anestezjolog poinformuje nas też o przewidywanym czasie wybudzenia się zwierzęcia.

Premedykacja

Przed wprowadzeniem w stan znieczulenia ogólnego wykonywana jest premedykacja, czyli farmakologiczne przygotowanie do zabiegu. Polega ona na podaniu leków uspokajających i przeciwbólowych, najczęściej w formie mieszanki, w postaci domięśniowego zastrzyku. Działanie to ma na celu m.in. zniesienie bólu przed operacją, zmniejszenie dawek środków do znieczulenia ogólnego i zapewnienie łagodnego wybudzania się po zabiegu. Sam zastrzyk jest dosyć nieprzyjemny (iniekcje domięśniowe bolą bardziej niż podskórne), może jej towarzyszyć kilkusekundowa bolesność. Efekt działania leków uspokajających pojawia się na ogół po kilku- kilkunastu minutach. Zwierzę powinno móc zasypiać w cichym i spokojnym miejscu w obecności właściciela, również w celu zmniejszenia stresu. Na tym etapie, wskutek działania ubocznego leków, zwierzę może wymiotować, nawet mimo pustego żołądka (dlatego właśnie powinien być on pusty, o czym mowa była wcześniej). Po wystąpieniu pełnego efektu premedykacji zwierzę ma zachowaną zdolność reagowania na bodźce zewnętrzne, ale nie jest już w stanie ich zinterpretować, może wyglądać na śpiące, lecz nie jest to jeszcze stan znieczulenia ogólnego. Po premedykacji powtórnie wykonywane jest badanie kliniczne w celu oceny reakcji pacjenta na zastosowane środki. W tym momencie możemy już udać się do domu (właściciel, nie lekarze), w celu uniknięcia także niepotrzebnego stresu - tym razem u właściciela (i tak już zestresowanego).
Co dzieje się dalej?